Yohanes 1

1:1 Sadurungé jagad dititahaké, Sang Sabda wis ana. Sang Sabda mau tetunggilan karo Gusti Allah, sarta Sang Sabda kuwi pancèn Allah.
1:2 Sadurungé jagad iki ana, Sang Sabda wis nunggil karo Gusti Allah.
1:3 Lan lantaran Sang Sabda mau Gusti Allah nitahaké samubarang kabèh. Ora ana barang siji waé ing alam donya iki sing ora dititahaké déning Sang Sabda.
1:4 Sang Sabda kuwi sumbering uripé sakèhing titah sing ana ing donya iki, lan dadi pepadhanging para manungsa.
1:5 Pepadhang sumunar ana ing pepeteng, lan pepeteng ora bisa ngalahaké Pepadhang mau.
1:6 Gusti Allah ngutus utusané, jenengé Yohanes.
1:7 Tekané Yohanes nggawa pawarta bab Sang Pepadhang mau marang wong kabèh, supaya wong-wong padha precaya marang Sang Pepadhang.
1:8 Yohanes dhéwé dudu Sang Pepadhang, awit tekané Yohanes didhawuhi nyritakaké bab Sang Pepadhang.
1:9 Panjenengané kuwi Sang Pepadhang sing sejati, sing rawuh ing donya lan madhangi wong kabèh.
1:10 Sang Sabda wis ana ing jagad. Lan senajan jagad dititahaké déning Gusti Allah lantaran Sang Sabda, éwasemono jagad mau ora wanuh marang Panjenengané.
1:11 Sang Sabda ngrawuhi bangsané dhéwé, nanging bangsané mau padha nampik marang Panjenengané.
1:12 Éwasemono uga ana wong-wong sing padha nampani lan precaya. Wong-wong mau padha diparingi wewenang dadi putrané Allah.
1:13 Enggoné dadi para putrané Allah mau ora merga dilairaké déning manungsa, lair saka karepé wong lanang, nanging saka kersané Allah.
1:14 Sang Sabda wis dadi manungsa, manggon awor karo kita. Kita wis padha ndeleng kamulyané Sang Manungsa mau. Iya kamulyan kang kaparingaké marang Putraning Allah Sang Rama, Putra ontang-anting. Kamulyané Sang Putra mau mengkéné: Lantaran Sang Putra mau Gusti Allah wis mratélakaké Sarirané piyambak lan katresnané marang kita sakatogé.
1:15 Nabi Yohanes neksèni mungguh Sang Putra mau karo ngandika sora: “Ya iki wong sing dakkarepaké nalika aku kandha: ‘Panjenengané rawuh samburiku, nanging Panjenengané luwih dhisik tinimbang karo aku’, sebab Panjenengané wis ana, sadurungé aku lair.”
1:16 Sih-rahmaté Sang Putra mau gedhé banget. Saka lubèring sih-rahmaté, Sang Putra tansah mberkahi kita kabèh ora kendhat-kendhat.
1:17 Gusti Allah maringaké Kitab Torèt lantaran Nabi Musa, nanging lantaran Gusti Yésus Kristus, Gusti Allah mratélakaké sarirané piyambak sarta sih-katresnané marang kita.
1:18 Ora ana wong siji waé sing wis tau weruh Gusti Allah. Nanging Putrané Allah ontang-anting, sing jumeneng Allah piyambak, lan sing tetunggilan karo Sang Rama, kuwi sing ngetingalaké Gusti Allah marang kita.
1:19 Para penggedhéné wong Yahudi ing kutha Yérusalèm kongkonan imam-imam lan wong-wong turunané Lèwi marani Nabi Yohanes, dikon takon marang nabi mau: “Panjenengan menika sejatosipun sinten?”
1:20 Nabi Yohanes emoh goroh, Panjenengané kanthi barès ngandika: “Aku dudu Sang Kristus.”
1:21 Pitakoné wong-wong mau: “Menawi mekaten, lajeng Panjenengan menika sinten? Menapa panjenengan menika Nabi Élia?” Wangsulané Nabi Yohanes: “Dudu.” Pitakoné menèh: “Menapa panjenengan menika Sang Nabi?” *Sang Nabi: Tegesipun ing ngriki: Nabi ingkang kaweca badhé dhateng sadèrèngipun Sang Mèsias utawi Kristus. Mirsanana Kitab Andharaning Torèt 18:15, 18; Yohanes 6:14.* “Uga dudu,” mengkono wangsulané Nabi Yohanes.
1:22 Wong-wong mau padha pitakon menèh: “Menawi mekaten panjenengan kersaa blaka, panjenengan menika sinten, supados kula saged nerangaken dhateng tiyang-tiyang ingkang kèngkènan kula mriki.”
1:23 Nabi Yohanes nuli mangsuli nganggo ayat saka Kitabé Nabi Yésaya: “Aku iki swara sing ngumandhang ana ing ara-ara samun: ‘Dalan sing kagem Gusti padha ratanen!’ ”
1:24 Ing antarané wong-wong sing padha takon mau ana sing dikongkon déning wong Farisi.
1:25 Wong-wong kuwi padha takon marang Nabi Yohanes: “Menawi panjenengan sanès Sang Kristus, sanès Nabi Élia, utawi nabi sanèsipun, menapa sebabipun panjenengan mbaptisi tiyang?”
1:26 Wangsulané Nabi Yohanes: “Aku mbaptis nganggo banyu, nanging ing antaramu ana Wong, sing kowé ora wanuh.
1:27 Wong kuwi tekané samburiku, nanging nguculi taliné trumpahé waé aku ora patut.”
1:28 Iki kedadéané ana ing désa Bètani, ing sisih wétané Kali Yardèn, yakuwi panggonané Nabi Yohanes mbaptisi wong-wong.
1:29 Ésuké Nabi Yohanes weruh Gusti Yésus rawuh marani dhèwèké. Nabi Yohanes nuli ngandika: “Delengen, kuwi Cempéning Allah, sing nebus dosané jagad.
1:30 Ya Panjenengané kuwi sing dakkandhakaké bakal rawuh samburiku. Nanging Panjenengané mau luwih dhisik tinimbang aku, sebab Panjenengané wis ana sadurungé aku lair.
1:31 Mauné aku durung wanuh karo Panjenengané, nanging supaya bangsa Israèl padha wanuh marang Panjenengané, aku diutus mréné mbaptis nganggo banyu.”
1:32 Paseksiné Nabi Yohanes bab Panjenengané mengkéné: “Aku weruh Rohé Allah tumurun saka ing langit kaya manuk dara, banjur andhok *andhok: mboten késah-késah saking ngriku.* ana ing Panjenengané.
1:33 Nalika semana aku ora wanuh karo Panjenengané, nanging Gusti Allah sing ndhawuhi aku mbaptis nganggo banyu, Panjenengané sing ngandika marang aku, ‘Menawa kowé ndeleng Rohé Allah nedhaki sawijining Wong lan manggon ana ing Wong mau, Wong kuwi sing bakal mbaptis nganggo Rohé Allah.’
1:34 Aku wis nyipati lelakon mau,” mengkono pangandikané Nabi Yohanes, “Padha ngandela yèn Panjenengané kuwi pancèn Putraning Allah.”
1:35 Ésuké Nabi Yohanes wis ana ing panggonan mau menèh, karo muridé loro.
1:36 Bareng weruh Gusti Yésus liwat, Nabi Yohanes nuli ngucap mengkéné: “Delengen, Panjenengané kuwi Cempéning Allah, sing bakal dienggo kurban!”
1:37 Bareng muridé Nabi Yohanes padha krungu pangandika sing mengkono mau, nuli padha mangkat ndhèrèkaké tindaké Gusti Yésus.
1:38 Gusti Yésus nolèh lan pirsa wong loro mau padha ndhèrèkaké Panjenengané, nuli ngandika: “Kowé padha nggolèki sapa?” Aturé para murid mau: “Rabbi, *’Rabbi’: Tembung Ibrani, ingkang tegesipun: ‘Guru’.* dalem Panjenengan wonten pundi?”
1:39 “Ayo, mèlua Aku, nyatakna dhéwé,” dhawuhé Gusti Yésus. Wong loro mau nuli padha ndhèrèk lan ndeleng omah sing didalemi Gusti Yésus. Ing dina kuwi murid loro mau padha nginep ana ing kono. (Nalika semana kira-kira jam papat soré.)
1:40 Murid loro sing padha krungu pangandikané Nabi Yohanes lan wis bebarengan karo Gusti Yésus niliki dalemé mau, sing siji jenengé Andréas, seduluré Simon Pétrus.
1:41 Andréas nuli énggal-énggal nemoni Simon, kandhané: “Aku wis padha ketemu karo Sang Mèsias! *’Mèsias’ utawi Mèsiah: tegesipun ‘Jinebadan’.* Juru Slamet sing dijanjèkaké déning Gusti Allah.”
1:42 Andréas nuli ngeteraké Simon sowan Gusti Yésus. Sawisé mirsani Simon, Gusti Yésus nuli ngandika: “Kowé Simon, anaké Yohanes. Kowé bakal disebut ‘Kéfas’.” *’Kéfas’: Tembung Ibrani; basanipun Yunani: “Pétrus”, tegesipun “watu karang.”*
1:43 Ésukè Gusti Yésus ngersakaké tindak menyang tanah Galiléa. Ana ing kana ketemu karo Filipus. Pangandikané Gusti Yésus marang Filipus: “Mèlua Aku.”
1:44 Filipus asalé saka kutha Bètsaida, yakuwi kutha asalé Andréas lan Pétrus.)
1:45 Sawisé kuwi Filipus nuli nggolèki Natanaèl, Filipus kandha karo Natanaèl: “Aku wis ketemu karo wong sing disebut déning Nabi Musa ing Kitab Torèt, sing uga disebut déning para nabi ana ing Kitabé Para Nabi. Wong kuwi jenengé Yésus, anaké Yusuf, wong Nasarèt.”
1:46 Nanging Natanaèl mangsuli: “Saka Nasarèt apa ana barang sing becik?” Wangsulané Filipus: “Wis ta, delengen dhéwé.”
1:47 Gusti Yésus pirsa Natanaèl sowan ing ngarsané, banjur ngandika: “Iki wong Israèl sejati, wong sing jujur!”
1:48 Aturé Natanaèl: “Saking sinten Guru pirsa kawontenan kula?” Pangandikané Gusti Yésus: “Sadurungé Filipus ngajak kowé, yakuwi nalika kowé isih ana ing sangisoré wit anjir, Aku wis weruh kowé.”
1:49 Aturé Natanaèl: “Guru, Panjenengan menika Putraning Allah! Ratunipun bangsa Israèl!”
1:50 Gusti Yésus ngandika: “Apa enggonmu precaya kuwi merga Aku kandha, yèn Aku wis weruh kowé nalika kowé isih ana ing sangisoré wit anjir? Kowé bakal ndeleng lelakon-lelakon sing luwih élok ketimbang iki.”
1:51 Gusti Yésus banjur ngandika marang para murid mau: “Ngandela! Kowé bakal padha weruh langit kabukak lan weruh para Malaékaté Pangéran padha munggah-mudhun sowan marang Putrané Manungsa.”

Yohanes 2

2:1 Let rong dina, ing kutha Kana, tanah Galiléa, ana wong duwé gawé. Ibuné Gusti Yésus jagong mrono.
2:2 Semono uga Gusti Yésus lan para muridé padha diulemi.
2:3 Bareng angguré entèk kabèh, ibuné Gusti Yésus nuli ngandika marang Panjenengané: “Padha kentèkan anggur.”
2:4 Gusti Yésus ngandika: “Ibu, sampun ndhawuhi kula nindakaken menapa-menapa, jalaran samenika dèrèng dumugi wekdalipun.”
2:5 Ibuné Gusti Yésus mau nuli ngandika marang para peladèn: “Apa sing didhawuhaké Yésus marang kowé, padha lakonana!”
2:6 Ing kono ana genthong wadhah banyu enem, sing disedhiyakaké kanggo sesuci, manut prenatané agama Yahudi. Saben genthong mau bisa amot wolung puluh tekan satus liter.
2:7 Gusti Yésus ndhawuhi marang para peladèn: “Genthong-genthong kuwi padha isènana banyu.” Para peladèn nuli ngisèni genthong-genthong mau nganti kebak.
2:8 Sawisé kuwi Gusti Yésus ngandika: “Saiki nyidhuka banyu kuwi sethithik lan aturna marang pemimpining pésta!” Peladèn mau banjur nindakaké apa sadhawuhé.
2:9 Pemimpining pésta banjur ngicipi banyu mau, sing saiki wis malih dadi anggur. (Pemimpining pésta ora ngerti saka endi asalé anggur mau, awit mung para peladèn sing padha ngisèkaké banyu ana ing genthong-genthong kuwi waé sing padha ngerti.) Pemimpining pésta nuli ngaturi pirsa marang pengantèn lanang,
2:10 banjur matur: “Limrahipun ingkang dipun ladosaken rumiyin menika anggur ingkang éca, lan menawi para tamu sampun ngunjuk radi kathah, lajeng saweg anggur ingkang limrah. Nanging menapa sebabipun anggur ingkang saé kokpanjenengan simpen lan saweg kaladosaken samenika?”
2:11 Iki mujijat sing kawitan, sing ditindakaké Gusti Yésus, kelakoné ana ing kutha Kana, tanah Galiléa. Srana mujijat mau Gusti Yésus ngetingalaké kamulyané; mulané para murid nuli padha precaya marang Panjenengané.
2:12 Sakonduré saka ing kono, Gusti Yésus, ibuné, lan sedulur-seduluré, banjur tindak menyang Kapèrnaum sarta nginep ana ing kono sawetara dina.
2:13 Bareng wis nyedhaki Riaya Paskahé wong Yahudi, Gusti Yésus nuli tindak menyang kutha Yérusalèm.
2:14 Ana ing Pedalemané Allah, Gusti Yésus mirsa ana wong lagi dol-tinuku sapi, wedhus lan manuk dara; uga mirsa tukang ngijoli dhuwit, padha lungguh ana ing kono.
2:15 Gusti Yésus banjur damel pecut saka tali, nuli nggusah kéwan-kéwan mau, dalasan wedhus-wedhus lan sapi-sapi. Méja-méja panggonané wong padha ngijolaké dhuwit digulingaké, nganti dhuwit-dhuwité mawut tekan ngendi-endi.
2:16 Gusti Yésus nuli ndhawuhi marang wong sing padha adol manuk dara: “Manuk-manuk kuwi padha singkirna kabèh saka kéné. Pedalemané Rama-Ku aja padha kokenggo dodolan!”
2:17 Para sekabaté Gusti Yésus banjur padha kèlingan ayat ing Kitab Suci sing surasané: “Katresnan Kawula dhateng Pedaleman Paduka menika kados latu ingkang ngalad-alad!”
2:18 Para pengareping wong Yahudi padha madoni Gusti Yésus karo muni: “Cobi, kula aturi damel mujijat, ingkang mbuktèkaken, bilih Panjenengan wenang nindakaken ingkang kados mekaten menika!”
2:19 Pangandikané Gusti Yésus: “Pedalemané Allah iki bungkaren, mengko sajroné telung dina bakal Dakadegaké menèh.”
2:20 Aturé wong-wong mau: “Laminipun mbangun Pedalemanipun Allah menika ngantos kawan dasa nem taun, lhakok Panjenengan badhé ngedegaken salebetipun tigang dinten?”
2:21 Nanging Pedalemané Allah sing dikersakaké déning Gusti Yésus kuwi sarirané piyambak.
2:22 Mula nalika Gusti Yésus wungu saka ing séda para sekabaté padha kèlingan yèn Panjenengané naté ngandika mengkono. Para sekabat nuli padha precaya marang surasané Kitab-kitab, lan marang apa sing dipangandikakaké déning Gusti Yésus.
2:23 Nalika Gusti Yésus ana ing kutha Yérusalèm, sajroné Riaya Paskah, akèh wong sing padha precaya marang Panjenengané awit saka mujijat-mujijat sing ditindakaké.
2:24 Nanging Gusti Yésus piyambak ora maèlu marang precayané wong-wong mau, sebab Panjenengané pirsa atiné siji-sijiné wong.
2:25 Ora susah diaturi pirsa bab kaanané siji-sijiné wong mau, awit Panjenengané pirsa apa sing ana sajroning atiné manungsa.

Yohanes 3

3:1 Ana wong Farisi, pemimpining agama Yahudi, jenengé Nikodémus.
3:2 Ing wayah bengi Nikodémus mau sowan Gusti Yésus, lan nyuwun pirsa: “Guru, kawula sami sumerep, bilih Panjenengan menika Guru, ingkang kautus déning Gusti Allah. Awit mboten wonten tiyang ingkang saged damel mujijat-mujijat kados ingkang Panjenengan tindakaken, menawi Gusti Allah mboten nunggil kaliyan tiyang wau.”
3:3 Gusti Yésus nuli ngandika: “Élinga! Ora ana wong sing bisa ngrasakaké Kratoné Gusti Allah, yèn wong mau ora kalairaké menèh.”
3:4 Aturé Nikodémus: “Kadospundi? Tiyang sampun diwasa rak mboten saged lair malih? Tiyang wau rak mboten saged mlebet ing wetenganing ibunipun, lajeng dipun lairaken malih?”
3:5 Pangandikané Gusti Yésus: “Menawa wong ora dilairaké saka banyu lan saka Rohé Allah, wong mokal bisané ngalami Kratoné Gusti Allah.
3:6 Sing lair saka wong tuwa kita ana ing donya, kuwi badan wadhag, nanging badan rohani kita lairé saka Gusti Allah ing swarga.
3:7 Aja gumun yèn Aku kandha: ‘Kowé kabèh kudu kalairaké menèh.’
3:8 Lakuné angin kuwi manut sakarepé dhéwé; kita krungu swarané, nanging ora weruh sangkan parané. Semono uga kaanané wong sing dilairaké menèh déning Rohé Allah.”
3:9 Aturé Nikodémus: “Prekawis menika sagedipun kelampahan kadospundi?”
3:10 Pangandikané Gusti Yésus: “Kowé kuwi guru sing misuwur ana ing tanah Israèl, lah kokora ngerti prekara sing mengkono?
3:11 Ngandela, Aku mung ngandhakaké prekara-prekara sing Dakngertèni, lan Aku nerangaké prekara-prekara sing wis Dakweruhi; nanging kowé padha ora gelem precaya marang Aku.
3:12 Yèn Aku nyritakaké sing ana ing jagad iki waé kowé wis ora precaya, kepriyé bisamu precaya marang Aku, yèn Aku nyritakaké marang kowé prekara-prekara sing ana ing swarga?
3:13 Ora ana wong siji waé sing tau munggah swarga, nanging saka swarga wis ana sing mudhun menyang bumi, yakuwi Putrané Manungsa.
3:14 Nalika ana ing ara-ara samun Nabi Musa manjer ula tembaga ana ing kayu, iya kaya mengkono Putrané Manungsa bakal dipanjer ana ing kayu,
3:15 supaya saben wong sing precaya marang Panjenengané ngalami urip sing sejati.
3:16 Awit saka gedhéning sih-katresnané Gusti Allah marang jagad, nganti Panjenengané ngurbanaké Putrané ontang-anting, supaya saben wong sing precaya marang Sang Putra mau ora nemu karusakan, nanging ngalamana urip langgeng.
3:17 Mulané enggoné Gusti Allah ngutus Putrané rawuh ing jagad kuwi ora supaya dadi Hakim, nanging supaya dadi Juru Slameté jagad mau.
3:18 Sing sapa precaya marang Sang Putra ora bakal diukum. Nanging sing sapa ora precaya, kuwi wis diukum, awit wong kuwi ora precaya marang Putra ontang-antingé Gusti Allah mau.
3:19 Déné sebabé mengkéné: pepadhang wis ana ing jagad, nanging manungsa luwih seneng karo pepeteng, ketimbang karo pepadhang, awit penggawé-penggawéné ala.
3:20 Saben wong sing nglakoni piala, sengit karo pepadhang; wong mau ora gelem marani pepadhang, supaya penggawéné sing ala mau aja nganti konangan.
3:21 Nanging sing sapa mbangun-turut marang kersané Allah, wong kuwi malah marani pepadhang, supaya cetha yèn apa sing dilakoni mau manut kersané Allah.”
3:22 Sawisé kuwi Gusti Yésus lan para sekabaté padha menyang tanah Galiléa. Ana ing kana nganti sawetara dina, sarta mbaptisi wong-wong sing padha mratobat.
3:23-24 Nalika semono Nabi Yohanes durung dilebokaké ing pakunjaran. Panjenengané mbaptis wong-wong ana ing désa Ainon, ora adoh saka kutha Salim, sebab ing kana akèh banyu. Wong-wong mau padha marani panjenengané, nuli padha dibaptisi.
3:25 Nalika semana ana sawetara muridé Nabi Yohanes Pembaptis padha bebantahan karo wong Yahudi bab Prenatan sesuci.
3:26 Para muridé Nabi Yohanes Pembaptis mau padha matur: “Guru, menapa Panjenengan kèngetan dhateng tiyang ing sabranging Lèpèn Yardèn, ingkang Panjenengan tedahaken dhateng kula kala semanten? Tiyang menika ugi mbaptisi, lan tiyang sedaya sami mrika, murugi tiyang wau!”
3:27 Nanging Nabi Yohanes mangsuli: “Ora ana wong sing duwé apa-apa, yèn ora kaparingaké déning Gusti Allah marang dhèwèké.
3:28 Kowé dhéwé wis padha krungu tembungku: aku iki dudu Sang Kristus. Mung kadhawuhan ndhisiki tindaké.
3:29 Pengantèn wadon kuwi duwèké pengantèn lanang. Kancané pengantèn lanang mung ngadeg, ngancani lan ngrungokaké; wong mau wis seneng yèn krungu swarané pengantèn lanang. Kaya mengkono uga aku. Saiki aku seneng banget.
3:30 Wis samesthiné yèn Panjenengané saya mundhak, lan aku saya suda.”
3:31 “Sing rawuh saka ing ngaluhur kuwi ngungkuli sekabèhé. Sing asalé saka jagad iki kegolong wong-wong jagad lan sing diomongaké ya prekara-prekara sing magepokan karo jagad. Panjenengané sing pinangkané saka ing ngaluhur, kuwi ngungkuli sekabèhé.
3:32 Panjenengané ngandikakaké apa sing wis dipirsani lan wis dipirengaké, nanging ora ana wong siji waé sing precaya marang pawartané.
3:33 Wong sing padha precaya marang pangandikané, padha ngakoni yèn Gusti Allah kuwi bener.
3:34 Wong sing diutus déning Gusti Allah kuwi nggawa pawarta saka Gusti Allah, sebab Gusti Allah wis maringaké Rohé marang utusané mau tanpa wangenan.
3:35 Sang Rama ngasihi marang Sang Putra lan wis masrahaké samubarang kabèh marang Sang Putra.
3:36 Wong sing precaya marang Sang Putra ngalami urip sejati. Nanging wong sing ora precaya marang Sang Putra ora bakal ngalami urip sejati, lan bebenduné Gusti Allah tetep nempuh marang wong mau.”

Yohanes 4

4:1 Wong Farisi padha krungu yèn Gusti Yésus olèh murid lan mbaptisi wong luwih akèh ketimbang karo Nabi Yohanes.
4:2 Satemené Gusti Yésus dhéwé ora mbaptis; sing mbaptis para sekabat.)
4:3 Nalika pirsa yèn wong Farisi padha krungu bab kuwi, Gusti Yésus nuli tindak saka tanah Yudéa, menyang tanah Galiléa.
4:4 Tindaké mau ngersakaké miyos tanah Samaria.
4:5 Ing tanah Samaria kono Gusti Yésus rawuh ing kutha Sikhar, ora adoh saka palemahan, sing biyèn déning Yakub diparingaké marang putrané sing jeneng Yusuf.
4:6 Ing kono ana sumuré Rama Yakub. Sarèhné sayah banget, Gusti Yésus nuli lenggah ing pinggir sumur mau. Nalika semana kira-kira jam rolas awan.
4:7 Nuli ana wong wadon Samaria teka arep ngangsu. Gusti Yésus nuli ngandika marang wong mau: “Aku wènèhana ngombé.”
4:8 Para sekabaté lagi padha lunga menyang kutha, tuku pangan.
4:9 Wong wadon Samaria mau mangsuli: “Panjenengan rak priyantun Yahudi lan kula menika tiyang Samaria. Kénging menapa Panjenengan mundhut ngunjuk dhateng kula?” (Awit wong Yahudi karo wong Samaria padha sesengitan.)
4:10 Pangandikané Gusti Yésus: “Yèn kowé ngerti bab ganjaran peparingé Gusti Allah lan ngerti sapa sing njaluk ngombé marang kowé, mesthi kowé dhéwé sing malah bakal njaluk ngombé marang wong mau lan wong kuwi bakal mènèhi kowé banyu sing marakaké urip.”
4:11 Aturé wong wadon mau: “Panjenengan mboten kagungan timba, mangka sumur menika lebet sanget. Saking pundi enggèn Panjenengan saged maringi toyaning gesang?
4:12 Sumur menika tilaranipun leluhur kita, Rama Yakub. Rama Yakub piyambak ngunjuk saking toya sumur menika, mekaten ugi para putra lan raja-kayanipun. Menapa Panjenengan ngungkuli leluhur kita Yakub?”
4:13 Pangandikané Gusti Yésus: “Kabèh wong sing ngombé banyu iki bakal ngelak menèh,
4:14 nanging wong sing ngombé banyu sing Dakwènèhaké, selawasé ora bakal ngelak. Awit banyu sing Dakwènèhaké kuwi bakal dadi sumber sing mili terus, lan ndadèkaké wong mau lestari urip ing selawasé!”
4:15 Aturé wong wadon mau: “Kula mbok Panjenengan paringi toya menika, supados kula mboten ngelak malih, lan mboten prelu ngangsu mriki.”
4:16 Pangandikané Gusti Yésus: “Lungaa, bojomu undangen lan balia mréné.”
4:17 Aturé wong wadon mau: “Kula mboten gadhah sémah.” Pangandikané Gusti Yésus: “Pancèn bener kandhamu: ‘Kula mboten gadhah sémah,’
4:18 sebab kowé wis kawin karo wong lanang lima, lan wong lanang sing saiki urip bebarengan karo kowé, kuwi satemené dudu bojomu. Mulané, kandhamu mau bener.”
4:19 “Samenika kula sumerep, bilih Panjenengan menika Nabi,” aturé wong wadon mau.
4:20 “Leluhur kula sami manembah Gusti Allah wonten ing redi menika, nanging bangsa Panjenengan, bangsa Yahudi, criyos bilih panggènanipun tiyang manembah Gusti Allah menika namung wonten ing kitha Yérusalèm kémawon.”
4:21 Pangandikané Gusti Yésus: “Ngandela. Bakal ana wektuné wong manembah marang Gusti Allah ora ana ing gunung iki lan uga ora ana ing kutha Yérusalèm.
4:22 Kowé wong Samaria padha ora ngerti sapa sing koksembah, nanging Aku wong Yahudi ngerti, sebab keslametan kuwi tekané lantaran wong Yahudi.
4:23 Bakal ana wektuné, malah saiki wis kelakon, wong-wong sing nyembah marang Sang Rama kanthi temenan, kuwi panyembahé klawan Roh Suci lan kanthi jujuring ati. Sebab iya srana patrap mengkono kuwi Sang Rama kersa disembah.
4:24 Gusti Allah kuwi Roh, lan wong sing arep nyembah marang Gusti Allah kudu nyembah Panjenengané kaya sapamisiké Roh.”
4:25 Wong wadon mau nuli matur marang Gusti Yésus: “Kula sumerep bilih Sang Kristus badhé rawuh. Menawi rawuh, Panjenenganipun badhé nerangaken samukawis dhateng kita.”
4:26 Pangandikané Gusti Yésus: “Iya Aku, sing lagi ngandikan karo kowé iki Panjenengané.”
4:27 Nalika semana para sekabaté Gusti Yésus padha teka. Wong-wong mau padha gumun weruh Gusti Yésus ngandikan karo wong wadon. Nanging ora ana siji waé sing nyuwun pirsa: “Panjenengan ngandikan bab menapa?” Utawa: “Menapa sebabipun Panjenengan ngandikan kaliyan tiyang èstri menika?”
4:28 Wong wadon mau nuli ninggal klenthingé ana ing kono, banjur énggal-énggal lunga menyang kutha, sarta kandha karo wong-wong ing kutha,
4:29 “Ayo padha ndelenga, ing kana ana Wong sing ngandikakaké lelakonku kabèh marang aku. Bisa uga kuwi Sang Kristus!”
4:30 Wong-wong mau nuli padha metu saka kutha marani Gusti Yésus.
4:31 Nalika semana para sekabaté Gusti Yésus ngaturi dhahar, aturé: “Guru, mangga kula aturi dhahar rumiyin!”
4:32 Nanging Gusti Yésus ngandika: “Aku duwé pangan sing ora kokngertèni.”
4:33 Para sekabat nuli padha takon-tinakon: “Apa ana wong sing nyaosi dhahar?”
4:34 Gusti Yésus banjur ngandika: “Pangan-Ku, yakuwi nindakaké kersané Gusti Allah, sing ngutus Aku, lan ngrampungaké pegawéan sing wajib Daklakoni.
4:35 Kowé padha muni: ‘Isih patang sasi engkas, lagi panèn.’ Nanging kowé padha Dakkandhani: Padha ngungaka ing sawah-sawah. Pariné wis padha kuning, wis wayahé dienèni!
4:36 Wong-wong sing padha derep kuwi saiki padha nampa bawon lan padha nglumpukaké asilé pegawéané, yakuwi urip langgeng. Kuwi sebabé wong sing nyebar lan wong sing ngundhuh loro-loroné padha bungah bebarengan.
4:37 Tumraping prekara iki ana paribasan: ‘Wong liya sing nandur, wong liyané menèh sing ngenèni.’
4:38 Kowé padha Dakutus ngenèni ing sawah, sing digarap déning wong liya; wong liya sing nggarap lan kowé sing ngenèni pametuning garapané.”
4:39 Akèh wong Samaria ing kutha kono, sing padha precaya marang Gusti Yésus, merga wong wadon mau kandha: ‘Panjenengané wis mbèbèraké marang aku, samubarang sing wis tau daklakoni.’
4:40 Wong-wong Samaria bareng wis ketemu karo Gusti Yésus, banjur padha nyuwun kanthi banget, supaya Panjenengané kersa pinarak ing omahé wong-wong mau. Gusti Yésus kèndel ana ing kono nganti rong dina.
4:41 Sawisé kuwi saya akèh menèh wong sing padha precaya merga saka piwulangé Gusti Yésus piyambak.
4:42 Wong-wong Samaria kuwi padha kandha karo wong wadon mau: “Saiki aku padha precaya marang Gusti Yésus, ora mung merga saka paseksimu, nanging merga aku dhéwé wis padha ngrungokaké pangandikané, lan ngerti yèn Panjenengané kuwi pancèn Sang Kristus.”
4:43 Sawisé kèndel ana ing tanah Sikhar rong dina, Gusti Yésus nuli tindak menyang tanah Galiléa.
4:44 Panjenengané wis ngandika: “Nabi kuwi yèn ana ing negarané dhéwé ora kajèn.”
4:45 Nanging nalika tekan ing tanah Galiléa, wong-wong ing kana padha nampa Panjenengané klawan bungah, sebab nalika padha ana ing kutha Yérusalèm, yakuwi nalika Riaya Paskah, wong-wong mau wis padha weruh apa sing dhèk semana ditindakaké déning Gusti Yésus.
4:46 Gusti Yésus nuli tindak menèh menyang kutha Kana, ing tanah Galiléa, panggonan enggoné Panjenengané damel mujijat banyu dadi anggur. Ing kono ana sawijining pegawé kraton, sing anaké lagi lara ing Kapèrnaum.
4:47 Nalika krungu yèn Gusti Yésus rawuh saka tanah Yudéa menyang tanah Galiléa, wong mau nuli sowan ing ngarsané Gusti Yésus, sarta nyuwun, supaya kersa tindak menyang Kapèrnaum, marasaké anaké, sing wis mèh mati.
4:48 Gusti Yésus ngandika marang pegawé kraton mau: “Apa kowé durung precaya, yèn durung ndeleng mujijat-mujijat lan kaélokan-kaélokan.”
4:49 Wangsulané pegawé kraton mau: “Kula aturi énggal tindak, Guru, mumpung anak kawula dèrèng pejah.”
4:50 Dhawuhé Gusti Yésus: “Wis balia, anakmu urip.” Wong mau precaya marang pangandikané Gusti Yésus, banjur mulih.
4:51 Nalika lagi mlaku mulih, ana abdiné sawetara padha methukaké lan matur: “Keng putra sampun saras.”
4:52 Pegawé kraton mau nuli nakokaké jam pira anaké wiwit waras. Para abdi mau padha mangsuli: “Kala wingi wetawis jam kalihwelas bentèripun ical.”
4:53 Bapakné mau banjur kèlingan yèn ing wayah kuwi Gusti Yésus ngandika marang dhèwèké, ‘Anakmu urip’. Pegawé kraton mau sebrayaté kabèh nuli padha precaya marang Gusti Yésus.
4:54 Kuwi lelakon sing kaping pindhoné, sing ditindakaké déning Gusti Yésus ana ing Galiléa, sawisé Panjenengané rawuh saka tanah Yudéa.

Yohanes 5

5:1 Sawisé kuwi mbeneri riayané wong Yahudi, Gusti Yésus tindak menyang kutha Yérusalèm.
5:2 Ing kutha Yérusalèm kono, ing sacedhaké gapura, sing karan ‘Gapura Wedhus’, ana blumbangé. Ing basa Ibrani blumbang mau diarani: ‘Bèthèsda.’ Blumbang mau dikubengi èmpèr lima.
5:3 Èmpèr mau kebak wong sing padha gumléthak; ana sing wuta, ana sing pincang, lan ana sing lumpuh. [Wong kabèh mau padha ngentèni banyuné blumbang mau kocak.
5:4 Sebab ana Malaékaté Pangéran sing mudhun menyang blumbang mau, sarta ngocakaké banyuné. Yèn banyuné lagi kocak, wong lara sing dhisik dhéwé nyemplung ing blumbang, bakal mari, ora preduli apa lelarané.]
5:5 Ing panggonan mau, ana wong lanang sing olèhé lara wis telung puluh wolu taun lawasé.
5:6 Gusti Yésus pirsa wong mau gumléthak ana ing kono, lan uga pirsa yèn wong mau olèhé lara wis suwé banget. Mulané Gusti Yésus ngandika marang wong mau: “Apa kowé kepéngin waras?”
5:7 Wong kuwi nuli matur: “Guru, kula menika mboten gadhah réncang ingkang saged nyemplungaken kula wonten ing blumbang, samangsa toyanipun blumbang menika kocak. Lan salebetipun kula saweg nyobi badhé nyemplung ing blumbang, sampun wonten tiyang sanès ingkang ngrumiyini.”
5:8 Gusti Yésus nuli ngandika marang wong mau: “Tangia, mlakua, klasamu gawanen!”
5:9 Sanalika wong mau dadi waras. Banjur mlaku karo nggawa klasané. Kelakoné kuwi mau ing dina Sabbat.
5:10 Mulané para penggedhé Yahudi ngaruh-aruhi wong sing mentas diwarasaké mau: “Saiki dina Sabbat. Kowé ora kena nggawa klasa, kuwi nerak prenataning agama.”
5:11 Nanging wong mau mangsuli: “Kula dipun kèngkèn tiyang ingkang nyarasaken kula, dhawuhipun: ‘Mlakua lan klasamu gawanen!’ ”
5:12 “Sapa wongé sing akon kowé: ‘Mlakua lan klasamu gawanen!’ “, pitakoné para penggedhé marang wong mau.
5:13 Nanging wong sing diwarasaké mau ora ngerti sapa jenengé sing marasaké dhèwèké. Sebab ana ing kono wongé akèh banget, lan Gusti Yésus wis nylimpet ing antarané wong akèh, lan tindak saka kono.
5:14 Sawisé kuwi Gusti Yésus nuli ketemu karo wong sing diwarasaké mau ana ing Pedalemané Allah, Panjenengané banjur dhawuh marang wong mau: “Kowé saiki wis waras, mulané dingati-ati, aja gawé dosa menèh. Menawa kowé gawé dosa menèh, kowé bakal ngalami sing luwih abot ketimbang karo sing kokalami saiki.”
5:15 Wong mau nuli lunga, banjur kandha karo para penggedhéné bangsa Yahudi, yèn sing marasaké dhèwèké kuwi Gusti Yésus.
5:16 Merga saka kuwi para penggedhé mau padha arep nganiaya Gusti Yésus, sebab Panjenengané wis marasaké wong ing dina Sabbat.
5:17 Nanging Gusti Yésus ngandika marang wong-wong mau: “Rama-Ku ora kendhat nyambut-gawé; mulané Aku ya wajib tansah nyambut-gawé.”
5:18 Pangandikané sing mengkono mau marakaké para penggedhé Yahudi saya nemen enggoné ngarah sédané Gusti Yésus. Enggoné padha tumindak mengkono mau ora mung merga Gusti Yésus nerak prenatané dina Sabbat, nanging uga merga Panjenengané ngandika yèn Gusti Allah kuwi Ramané. Kuwi ateges yèn Panjenengané madhakaké sarirané karo Gusti Allah.
5:19 Gusti Yésus ngandika marang wong-wong mau mengkéné: “Aku kandha satemené: Sang Putra ora nindakaké apa-apa saka kersané dhéwé. Mung apa sing dipirsani katindakaké déning Sang Rama, yakuwi sing ditindakaké Sang Putra. Sebab apa sing ditindakaké déning Sang Rama, kuwi uga sing ditindakaké déning Sang Putra.
5:20 Awit Sang Rama ngasihi Sang Putra. Sang Rama mau nedahaké sabarang sing ditindakaké piyambak marang Sang Putra. Malah Sang Rama bakal nedahaké prekara-prekara sing luwih gedhé menèh marang Sang Putra nganti kowé padha gumun.
5:21 Awit padha kaya Sang Rama enggoné nangèkaké wong sing wis mati, lan maringi urip marang wong-wong mau, mengkono uga Sang Putra kuwi maringi urip marang wong-wong sing dikersakaké.
5:22 Sang Rama piyambak ora ngadili sapa-sapa, sebab sakèhé pangwasa kanggo ngadili wis dipasrahaké marang Sang Putra.
5:23 Enggoné Sang Rama nindakaké mengkono mau supaya wong kabèh padha ngurmati Sang Putra, padha karo enggoné ngurmati Sang Rama. Wong sing ora ngurmati Sang Putra, uga ora ngurmati Sang Rama, sing ngutus Sang Putra.
5:24 Kowé padha Dakkandhani: Wong sing ngrungokaké tembung-Ku lan precaya marang sing ngutus Aku, wong kuwi ngalami urip sejati. Wong mau ora bakal diukum, wis lolos saka ing pati lan mlebu ing urip.
5:25 Padha ngandela: Bakal ana wektuné — malah saiki wis kelakon — wong mati padha krungu swarané Putrané Allah. Lan wong sing padha ngrungokaké bakal urip.
5:26 Sang Rama maringi urip marang samubarang sing ana ing donya kéné; kaya mengkono uga Sang Rama wis maringaké pangwasa marang Sang Putra dadi sumbering urip, supaya maringi urip marang samubarang sing ana ing donya!
5:27 Sang Rama wis maringi pangwasa marang Sang Putra nindakaké pengadilan, sebab Panjenengané iya jumeneng Putraning Manungsa.
5:28 Aja gumun menawa kowé padha krungu prekara iki, yakuwi yèn bakal tekan wektuné, sakèhing wong mati sing ana ing kubur bakal krungu swarané Sang Putra,
5:29 banjur padha metu saka kuburé. Kabèh wong sing nglakoni kabecikan bakal katangèkaké, supaya urip ing selawasé. Nanging wong sing nglakoni piala, bakal ditangèkaké prelu diukum.”
5:30 “Aku ora bisa nindakaké apa-apa saka karepku dhéwé. Enggon-Ku ngadili kuwi manut apa sing didhawuhaké déning Gusti Allah marang Aku. Mulané putusan-Ku kuwi adil, awit Aku ora nuruti karep-Ku dhéwé. Aku mung manut kersané Sang Rama, sing ngutus Aku.
5:31 Yèn Aku mènèhi paseksi tumrap awak-Ku dhéwé, paseksi-Ku kuwi ora sah.
5:32 Nanging ana liyané menèh sing mènèhi paseksi mungguh ing Aku, lan Aku ngerti yèn paseksiné kuwi bener.
5:33 Kowé wis padha kongkonan wong marang Nabi Yohanes Pembaptis, supaya takon bab Aku, lan Nabi Yohanes Pembaptis wis mènèhi paseksi sing bener mungguh ing Aku.
5:34 Karep-Ku ora merga butuh paseksiné manungsa, nanging kandha-Ku mengkono kuwi kanggo keslametanmu.
5:35 Nabi Yohanes kuwi kaya lampu sing murub lan sing madhangi, lan mung sawetara mangsa kowé gelem kepadhangan sunaré lampu mau.
5:36 Nanging Aku duwé paseksi sing luwih kuwat ketimbang karo paseksiné Nabi Yohanes, yakuwi sakèhing penggawé sing didhawuhaké déning Sang Rama, sing kudu Daklakoni, lan sing Daktindakaké saiki iki. Kabèh penggawé sing Daktindakaké saiki kuwi mbuktèkaké, yèn Aku iki diutus déning Sang Rama.
5:37 Apa menèh Sang Rama sing ngutus Aku uga wis maringi paseksi mungguh ing Aku. Kowé durung tau padha krungu swarané, utawa weruh rupané.
5:38 Kowé padha ora gelem ngèstokaké pangandikané, sebab kowé padha ora precaya karo wong sing diutus déning Sang Rama mau.
5:39 Kowé padha nyinau Kitab Suci, merga ngira yèn srana nyinau Kitab Suci mau kowé bakal olèh urip sejati. Mangka Kitab Suci kuwi neksèni bab Aku!
5:40 Nanging kowé padha ora gelem marani Aku supaya olèh urip sejati.
5:41 Aku ora kepéngin diurmati déning wong.
5:42 Nanging Aku ngerti kaananmu, yèn ing sajroning atimu kowé ora tresna marang Gusti Allah.
5:43 Teka-Ku iki atas asmané Rama-Ku, nanging kowé padha nampik Aku. Menawa ana wong liya sing teka, atas jenengé dhéwé, kowé padha gelem nampa wong mau.
5:44 Kowé padha ora gelem precaya, sebab kowé padha duwé pamrih, kepéngin diurmati déning pepadhamu, lan ora nggayuh kaurmatan kang saka Gusti Allah, sing asipat Tunggal.
5:45 Aja ngira yèn Aku bakal nggugat kowé ing ngarsané Sang Rama. Sing nggugat kowé kuwi malah Nabi Musa, sing kokendel-endelaké.
5:46 Menawa kowé precaya temenan karo Nabi Musa, kowé mesthi uga precaya karo Aku, sebab Nabi Musa nulis bab Aku.
5:47 Nanging yèn kowé padha ora precaya marang sing ditulis déning Nabi Musa, kepriyé bisamu precaya marang apa sing Dakkandhakaké?”

Yohanes 6

6:1 Sawisé kuwi Gusti Yésus nuli tindak menyang sabrangé Tlaga Galiléa, sing uga disebut: Tlaga Tibérias.
6:2 Akèh wong sing ndhèrèkaké Panjenengané, sebab wis padha ndeleng mujijat-mujijat sing ditindakaké déning Gusti Yésus, nalika Panjenengané marasaké wong-wong lara.
6:3 Gusti Yésus nuli minggah ing gunung, banjur lenggah ana ing kono karo para sekabaté.
6:4 Nalika semana ngarepaké Paskah, riayané wong Yahudi.
6:5 Bareng mirsani ngiwa-nengen, Gusti Yésus mirsa wong akèh gumrudug marani Panjenengané. Gusti Yésus nuli ngandika marang Filipus: “Ana ing ngendi enggoné bisa tuku pangan, kanggo wong kabèh iki?”
6:6 Enggoné Gusti Yésus ngandika mengkono mau mung kanggo nyoba Filipus; Gusti piyambak wis pirsa apa sing arep ditindakaké.)
6:7 Filipus mangsuli: “Roti pengaos kalih atus dinar *dinar: arta Rumawi. Sedinar menika épahipun tiyang glidhig ingkang nyambut-damel sedinten muput.* dèrèng cekap kanggé tiyang-tiyang menika, senajan saben tiyang namung dipun sukani sekedhik-sekedhik.”
6:8 Sekabaté Gusti Yésus liyané, yakuwi Andréas, seduluré Simon Pétrus, matur,
6:9 “Ing ngriki wonten laré jaler, ingkang gadhah roti sair *sair: bangsanipun canthèl.* gangsal iji lan ulam loh kalih. Nanging menapa ginanipun kanggé tiyang semanten kathahipun?”
6:10 Gusti Yésus nuli dhawuh marang para sekabaté: “Wong-wong kabèh konen padha linggih!” Ing panggonan kono suketé akèh banget. Wong-wong nuli padha linggih — sing lanang cacahé wetara limang èwu.
6:11 Gusti Yésus mundhut roti mau, banjur saos sukur marang Gusti Allah. Nuli ngedum-edum marang sing padha linggih ana ing kono; mengkono uga iwaké. Wong kabèh padha mangan nganti wareg.
6:12 Gusti Yésus ngandika marang para sekabaté: “Sisané padha klumpukna; aja ana sethithik waé sing dibuang.”
6:13 Para sekabat nuli njupuki sisa-sisa mau kabèh. Bareng diwadhahi dadi rolas rinjing kebak; semono sisané roti sair lima lan iwak loh loro, sing dipangan déning wong-wong mau.
6:14 Bareng wong akèh mau weruh kaélokan sing ditindakaké déning Gusti Yésus, nuli padha muni: “Nyata, iki Sang Nabi sing rawuhé kita anti-anti!”
6:15 Sarèhné Gusti Yésus pirsa, yèn wong-wong mau arep meksa ngangkat Panjenengané dadi ratu, Gusti Yésus nuli sumingkir, sarta minggah gunung menèh piyambakan.
6:16 Bareng wis surup, para sekabaté Gusti Yésus nuli padha mudhun menyang tlaga.
6:17 Banjur padha mrau, arep nyabrang menyang kutha Kapèrnaum. Nalika semana wis bengi, éwasemono Gusti Yésus durung rawuh.
6:18 Kocapa, ombaké tlaga saya gedhé, sebab anginé sansaya banter.
6:19 Bareng para sekabat enggoné nunggang prau kira-kira wis olèh papat tekan limang kilomèter, dumadakan padha weruh Gusti Yésus tindak napak ing banyu nyedhaki prauné. Para sekabat padha wedi banget,
6:20 nanging Gusti Yésus ngandika: “Aja padha wedi, iki Aku dhéwé!”
6:21 Sawisé mengkono para sekabat ngaturi Gusti Yésus mlebet ing prau. Nanging prauné wis tekan panggonan sing dituju.
6:22 Ésuké wong-wong sing isih ana ing sabrangé tlaga padha weruh yèn ing kono prauné mung kari siji. Wong-wong mau iya padha weruh, yèn para sekabaté Gusti Yésus wis padha mangkat dhisik, lan Gusti Yésus ora nitih prau bebarengan karo para sekabaté.
6:23 Prau-prau liyané teka saka kutha Tibérias, padha labuh cedhak panggonané wong-wong wingi padha mangan roti, sing didongani Gusti Yésus.
6:24 Bareng wong-wong mau padha weruh, yèn Gusti Yésus lan para sekabaté ora ana ing kono, nuli padha nunggang prau, nggolèki menyang kutha Kapèrnaum.
6:25 Bareng wong-wong mau padha ketemu karo Gusti Yésus ana ing sabrangé tlaga, nuli padha nyuwun pirsa marang Panjenengané: “Guru, kala menapa Panjenengan dumugi ing ngriki?”
6:26 Gusti Yésus ngandika: “Aku kandha satemené: Enggonmu padha nggolèki Aku kuwi ora merga kowé wis padha ngerti tegesé kaélokan-kaélokan sing Daktindakaké, nanging merga kowé wis padha mangan roti nganti wareg.
6:27 Aja padha ngudi marang pangan sing bisa rusak, nanging padha ngudia olèh pangan sing tahan selawasé, lan sing mènèhi urip sejati. Pangan sing mengkono kuwi bakal diparingaké déning Putraning Manungsa; awit Panjenengané wis diparingi pangwasa déning Allah Sang Rama.”
6:28 Wong-wong mau nuli padha nyuwun pirsa: “Menapa ingkang kedah sami kula lampahi, supados saged nindakaken kersanipun Gusti Allah?”
6:29 Pangandikané Gusti Yésus: “Sing dikersakaké déning Gusti Allah supaya koklakoni, yakuwi precaya marang wong sing diutus déning Panjenengané.”
6:30 Pitakoné wong-wong mau: “Menawi mekaten, mujijat menapa ingkang Panjenengan tindakaken, supados kula saged sami nyipati, lajeng pitados dhateng Panjenengan? Panjenengan saged nindakaken menapa?
6:31 Para leluhur kula sami nedha manna wonten ing ara-ara samun, kados ingkang kaserat ing Kitab Suci: ‘Padha diparingi mangan roti saka swarga.’ ”
6:32 Gusti Yésus nuli ngandika marang wong-wong mau: “Aku kandha satemené marang kowé: Roti sing diparingaké déning Nabi Musa kuwi roti saka swarga; sing maringi roti sejati saka swarga marang kowé kabèh kuwi Rama-Ku.
6:33 Awit roti sing diparingaké déning Gusti Allah, yakuwi Putraning Allah sing tumedhak saka swarga, sarta sing maringi urip sejati marang jagad.”
6:34 Aturé wong-wong mau: “Guru, kula mugi Panjenengan paringi roti menika ing selaminipun.”
6:35 Pangandikané Gusti Yésus: “Aku iki roti sing nguripi; sing sapa marani Aku, ora bakal luwé menèh. Lan wong sing precaya marang Aku, ora bakal ngelak menèh.
6:36 Kowé wis padha Dakkandhani: senajan kowé wis padha ndeleng Aku, éwasemono kowé padha ora precaya.
6:37 Kabèh wong sing diparingaké déning Sang Rama marang Aku, kuwi bakal padha marani Aku. Aku ora bakal nampik sapa waé sing marani Aku.
6:38 Sebab enggon-Ku tumedhak saka swarga kuwi ora supaya Aku nglakoni karep-Ku dhéwé, nanging kersané Gusti Allah sing ngutus Aku.
6:39 Déné kersané Gusti Allah sing ngutus Aku kuwi mengkéné: Kabèh wong sing wis diparingaké marang Aku, kuwi aja nganti ana sing ilang, nanging supaya Daktangèkaké menèh ing Dina Kiamat.
6:40 Sebab yakuwi kersané Rama-Ku: supaya wong kabèh sing ndeleng Sang Putra lan precaya marang Panjenengané bisa olèh urip langgeng lan mbésuk ing Dina Kiamat Daktangèkaké.”
6:41 Wong-wong Yahudi padha pating kedumel, nggrenengi Gusti Yésus, sebab Panjenengané ngandika: “Aku iki roti sing tumurun saka swarga.”
6:42 Wong-wong mau padha muni mengkéné: “Apa kuwi dudu Yésus, anaké Yusuf? Aku rak padha wanuh karo bapa-biyungé? Kepriyé bisané kandha yèn dhèwèké kuwi tumurun saka swarga?”
6:43 Gusti Yésus nuli ngandika marang wong-wong mau: “Kowé aja padha nggrundel.
6:44 Ora ana wong siji waé sing bisa marani Aku, kejaba menawa Sang Rama, sing ngutus Aku kuwi, nggèndèng wong mau marang Aku, temah wong mau bakal Daktangèkaké ing Dina Kiamat.
6:45 Ing Kitabé para nabi ana tulisan mengkéné: ‘Wong kabèh bakal diwulang déning Gusti Allah!’ Mulané sakèhing wong sing wis padha ngrungokaké lan sing nampani piwulang saka Sang Rama mau, bakal marani Aku.
6:46 Kuwi ora ateges yèn wis ana wong sing tau weruh marang Sang Rama. Mung Sang Putra, sing pinangkané saka Allah, kuwi sing wis ndeleng Sang Rama.
6:47 Padha élinga! Sing sapa precaya marang Aku, bakal ngrasakaké urip sejati.
6:48 Aku iki roti sing nguripaké.
6:49 Leluhurmu padha mangan manna ana ing ara-ara samun, nanging padha ngalami mati.
6:50 Béda banget karo roti, sing tumurun saka swarga; wong sing mangan roti kuwi ora bakal mati.
6:51 Aku iki roti sing nguripaké, yakuwi roti sing tumurun saka swarga. Wong sing mangan roti mau bakal urip selawasé. Roti sing Dakwènèhaké yakuwi daging-Ku. Daging-Ku Dakwènèhaké, supaya jagad iki urip.”
6:52 Pangandikané Gusti Yésus sing mengkono mau marakaké wong-wong Yahudi banjur padha bebantahan siji karo sijiné. Uniné: “Kepriyé bisané wong kuwi mènèhaké dagingé, supaya kita pangan?”
6:53 Gusti Yésus banjur ngandika marang wong-wong mau: “Élinga, yèn kowé padha ora mangan dagingé Putrané Manungsa kuwi lan ora ngombé getihé, kowé mesthi padha ora kadunungan urip.
6:54 Wong sing mangan daging-Ku lan ngombé getih-Ku, wong kuwi nduwèni urip langgeng, sarta Aku bakal nangèkaké wong mau ing Dina Kiamat.
6:55 Awit daging-Ku kuwi pangan sing sejati, lan getih-Ku kuwi ombèn-ombèn sing sejati.
6:56 Wong sing mangan daging-Ku lan ngombé getih-Ku, wong kuwi uripé bakal nunggil karo Aku lan Aku bakal nunggil karo wong mau.
6:57 Padha kaya Sang Rama, sing ngutus Aku sipat gesang, lan Aku urip déning Sang Rama. Mengkono uga wong sing mangan daging-Ku bakal urip déning Aku.
6:58 Iki roti sing tumurun saka swarga. Dudu roti kaya sing dipangan déning para leluhurmu, awit sawisé padha mangan roti mau isih ngalami mati. Nanging wong sing mangan roti iki bakal urip ing selawasé.”
6:59 Iku mau kabèh dingandikakaké déning Gusti Yésus nalika Panjenengané memulang ana ing sinagogé ing Kapèrnaum.
6:60 Akèh para muridé Gusti Yésus sing padha krungu pangandikané mau. Banjur padha muni: “Piwulangé kuwi kokangèl temen. Sapa sing ngerti?”
6:61 Tanpa ana sing matur marang Panjenengané, Gusti Yésus wis pirsa yèn para muridé padha nggrundeli piwulangé. Mulané Gusti Yésus nuli ngandika: “Apa kowé padha ora seneng karo piwulang iki?
6:62 Yèn mengkono, kepriyé saupama kowé mengko padha weruh Putraning Manungsa sumengka kondur menyang ing swarga?
6:63 Sing nguripaké manungsa kuwi Rohé Allah. Kekuwatané manungsa ora ana paédahé babar-pisan. Tembung-tembung sing Dakkandhakaké marang kowé iki saka Rohé Allah lan tembung-tembung kuwi sing nguripaké.
6:64 Éwasemono ing antaramu ana sing ora precaya.” (Saka wiwitan mula Gusti Yésus wis pirsa sapa waé sing ora padha gelem precaya, lan sapa sing bakal ngulungaké Panjenengané.)
6:65 Gusti Yésus nuli ngandika menèh: “Kuwi sebabé Aku ngandhani kowé, yèn ora ana wong siji waé sing bisa marani Aku, yèn ora digèndèng déning Sang Rama.”
6:66 Wiwit nalika semana akèh para muridé sing padha mundur lan ora gelem ndhèrèkaké Panjenengané.
6:67 Gusti Yésus nuli ndangu marang para sekabaté rolas mengkéné: “Apa kowé uga padha arep ninggal Aku?”
6:68 Simon Pétrus mangsuli: “Gusti, sinten ingkang badhé kula dhèrèki? Panjenengan ingkang kagungan pangandika ingkang maringi gesang sejatos.
6:69 Samenika kula sampun sami pitados lan yakin bilih Panjenengan menika Tiyang Suci, Utusanipun Allah.”
6:70 Gusti Yésus nuli ngandika: “Sing milih kowé wong rolas kuwi Aku dhéwé. Nanging siji saka panunggalanmu kuwi Iblis!”
6:71 Sing dikersakaké déning Gusti Yésus yakuwi Yudas, anaké Simon Iskariot. Sebab senajan Yudas mau panunggalané murid rolas, nanging bakal ngulungaké Panjenengané.

Yohanes 7

7:1 Sawisé mengkono, Gusti Yésus nuli tindak mider-mider ing tanah Galiléa. Panjenengané ora kersa tindak menyang tanah Yudéa, sebab para penggedhéné bangsa Yahudi ing kana padha ngarah arep nyédani Panjenengané.
7:2 Nalika semana ngarepaké riayané wong Yahudi, sing disebut Riaya Tarub Godhong.
7:3 Mulané para sedhèrèké Gusti Yésus padha matur: “Beciké kowé menyang tanah Yudéa, supaya para murid-Mu ing kana uga ndeleng penggawé-Mu.
7:4 Wong sing kepéngin misuwur kuwi penggawéné ora diumpetaké. Apa sing saiki koktindakaké kuwi beciké diweruhi déning wong sajagad.”
7:5 Sebab para sedhèrèké Gusti Yésus piyambak padha ora precaya marang Panjenengané.)
7:6 Pangandikané Gusti Yésus: “Kanggoné Aku, iki durung wektuné, béda karo kowé. Kowé bisa lunga sawayah-wayah,
7:7 sebab jagad ora sengit karo kowé. Nanging karo Aku, jagad kuwi sengit banget. Sebab Aku selawasé kandha marang jagad, yèn penggawéné ala.
7:8 Padha mangkata dhéwé nekani riaya kuwi. Aku ora arep mrana, jalaran iki durung wektu-Ku.”
7:9 Mengkono pangandikané Gusti Yésus marang para sedhèrèké. Panjenengané kantun ana ing tanah Galiléa.
7:10 Bareng para sedhèrèké wis padha mangkat nekani Riaya Tarub Godhong ing kutha Yérusalèm, Gusti Yésus kantun piyambakan, tanpa ana wong sing ngerti.
7:11 Ana ing riaya kono para penggedhéné wong Yahudi padha nggolèki Panjenengané, karo takon-takon: “Endi sing jenengé Yésus?”
7:12 Ing antarané wong akèh sing padha ngumpul ing pahargyan mau ana sing padha rerasanan bab Gusti Yésus. Ana sing kandha: “Panjenengané kuwi wong sing becik”, ana sing kandha: “Ora! Wong kuwi tukang ngapusi.”
7:13 Nanging ora ana siji waé sing wani muni ngeblakakaké bab Panjenengané, awit padha wedi marang para penggedhéné wong Yahudi.
7:14 Bareng wis nengah-nengahi riaya, Gusti Yésus mlebet ing Pedalemané Allah, banjur memulang.
7:15 Para penggedhéné wong Yahudi padha gumun, lan muni: “Wong kuwi olèhé kawruh semono kuwi saka ngendi, mangka ora tau sekolah?”
7:16 Gusti Yésus ngandika: “Piwulang sing Dakwulangaké iki dudu piwulang-Ku dhéwé, nanging piwulangé Allah sing ngutus Aku.
7:17 Wong sing ngèstokaké dhawuhé Allah, ngerti apa piwulang-Ku iki asalé saka Gusti Allah, apa saka karep-Ku dhéwé.
7:18 Wong sing memulang manut karepé dhéwé, kuwi mung golèk alem lan pakurmatan kanggo awaké dhéwé. Nanging wong sing ngupaya kaluhurané Allah, sing ngutus wong mau, kuwi piwulangé jujur, lan ora nasaraké.
7:19 Nabi Musa rak wis maringaké dhawuh-dhawuhé Allah marang kowé? Nanging siji waé ora ana sing nglakoni dhawuh-dhawuh mau. Apa sebabé kowé padha arep matèni Aku?”
7:20 Wong akèh mau padha mangsuli: “Panjenengan menika mboten saras! Sinten ingkang badhé nyédani Panjenengan?”
7:21 Gusti Yésus ngandika: “Aku mung lagi nindakaké prekara siji sing ora lumrah, kowé wis padha gumun kabèh.
7:22 Nabi Musa wis gawé prenatan kanggo kowé, supaya kowé padha netaki anak-anakmu. Lan merga saka kuwi kowé padha gelem netaki wong, senajan ana ing dina Sabbat. (Mangka satemené dudu Musa sing sekawit netaki wong, nanging para leluhur kita sadurungé Nabi Musa.)
7:23 Yèn kowé padha netaki wong ing dina Sabbat, mung supaya aja nerak angger-anggeré Nabi Musa, apa sebabé kowé padha panas atimu, merga Aku marasaké badan sekojur ing dina Sabbat?
7:24 Aja padha ngukumi wong manut apa sing katon waé, nanging padha ngukumana kanthi adil lan bener.”
7:25 Sawisé kuwi ana wong sawetara saka kutha Yérusalèm padha muni: “Rak iki wongé sing digolèki arep dipatèni?
7:26 Nanging, coba delengen! Wong kuwi kokmemulang ana ing ngarepé umum, tanpa ana sing ngganggu, lan ora ana wong siji waé sing ngaruh-aruhi? Apa para penggedhé kita saiki wis precaya, yèn Wong iki Sang Kristus?
7:27 Jaréné yèn Sang Kristus rawuh, wong padha ora ngerti asalé saka ngendi; mangka tumrap wong iki, kita padha ngerti saka ngendi asalé.”
7:28 Nalika Gusti Yésus memulang ana ing Pedalemané Allah, Panjenengané ngandika klawan swara sora: “Apa kowé padha ngerti temenan sapa Aku iki? Lan saka ngendi asal-Ku? Teka-Ku ora saka karep-Ku dhéwé. Panjenengané sing ngutus Aku kuwi ora goroh, nanging kowé padha ora wanuh karo Panjenengané.
7:29 Aku kang wanuh marang Panjenengané, lan iya Panjenengané kuwi sing ngutus Aku mréné.”
7:30 Wong-wong mau padha kepéngin nyekel Gusti Yésus, nanging ora ana sing wani, sebab durung tekan mangsané.
7:31 Kejaba saka kuwi ing antarané wong akèh mau, uga ora sethithik cacahé sing precaya marang Panjenengané. Wong-wong sing precaya mau padha muni: “Saupama Sang Kristus sing dijanjèkaké déning Gusti Allah kuwi rawuh, apa Panjenengané iya bakal nindakaké mujijat luwih akèh ketimbang karo sing ditindakaké déning Wong iki?”
7:32 Para wong Farisi padha krungu enggoné wong akèh padha rerasanan bab Gusti Yésus, mulané bebarengan karo para pengareping imam, banjur kongkonan para wong sing jaga Pedalemané Allah sawetara, supaya nyekel Panjenengané.
7:33 Pangandikané Gusti Yésus: “Enggon-Ku awor karo kowé mung kari sedhéla. Sawisé kuwi Aku bakal bali sowan Panjenengané sing ngutus Aku.
7:34 Kowé bakal padha nggolèki Aku, nanging ora bakal bisa nemokaké, sebab kowé ora bisa nekani papan sing Dakenggoni.”
7:35 Para penggedhéné wong Yahudi nuli padha takon-tinakon: “Wong iki arep lunga menyang ngendi, kokkita nganti ora bisa nemokaké? Apa arep lunga menyang panggonané wong-wong Yahudi, sing ana ing manca negara, ana ing antarané wong Yunani, lan memulang wong-wong kuwi?
7:36 Apa karepé muni: ‘Kowé bakal nggolèki Aku, nanging ora bisa nemokaké?’ Lan menèh tembungé: ‘Kowé ora bisa tekan papan sing Dakenggoni.’ ”
7:37 Dina pungkasaning riaya kuwi dina sing penting dhéwé. Ing dina mau Gusti Yésus jumeneng, banjur ngandika klawan sora: “Wong sing ngelak, padha mrénéa supaya Dakwènèhi ngombé.
7:38 Ing Kitab Suci ana tulisan mengkéné: ‘Wong sing precaya marang Aku, ana ing njeroning atiné wong mau bakal mili banyu sing nguripaké.’ ”
7:39 Sing dingandikakaké déning Gusti Yésus kuwi bab Rohé Gusti Allah, sing bakal diparingaké marang wong sing padha precaya marang Panjenengané. Sebab nalika semana Sang Roh Suci durung diparingaké, merga Gusti Yésus durung sumengka menyang swarga.)
7:40 Akèh wong sing padha ngrungokaké pangandikané Gusti Yésus mau. Ing antarané wong-wong mau ana sing muni: “Panjenengané kuwi mesthi Nabi.”
7:41 Nanging ana liyané menèh sing muni: “Panjenengané kuwi Sang Kristus.” Nanging uga ana wong sing muni: “Ah, mosok, Sang Kristus koktekané saka tanah Galiléa?
7:42 Ing Kitab Suci rak katulis, yèn Sang Kristus sing dijanjèkaké déning Gusti Allah kuwi asalé saka tedhaké Sang Prabu Dawud, lan miyosé ana ing Bètléhèm, yakuwi kutha kelairané Sang Prabu Dawud.”
7:43 Wusana wong-wong mau padha padu dhéwé prekara Gusti Yésus.
7:44 Ana wong sing arep padha nyekel Gusti Yésus, nanging ora ana siji waé sing wani nggepok Panjenengané.
7:45 Para wong sing jaga Pedalemané Allah wis didhawuhi nyekel Gusti Yésus, padha bali menèh nekani para pengareping imam lan wong-wong Farisi. Wong-wong mau padha ditakoni: “Apa sebabé Wongé ora kokgawa mréné?”
7:46 Wangsulané: “Wah, dèrèng naté wonten tiyang ingkang micara kados Tiyang menika.”
7:47 Wangsulané wong-wong Farisi: “Lho, apa kowé wis padha katut karo Wong kuwi?
7:48 Apa ana ing antarané para penggedhé Yahudi utawa wong Farisi sing precaya marang Wong mau?
7:49 Kena ing laknat wong-wong gebleg sing padha ora ngerti marang dhawuhing Torèt.”
7:50 Ing antarané wong-wong Farisi mau ana sing tau nemoni Gusti Yésus ing wayah bengi, jenengé Nikodémus. Nikodémus mau nuli kandha karo wong-wong Farisi liya-liyané:
7:51 “Manut prenataning agami, kita mboten kénging ngukum tiyang, sadèrèngipun prekawisipun dipun priksa, lan menawi kita dèrèng sumerep menapa ingkang katindakaken.”
7:52 “É, é, é,” wangsulané para wong Farisi liyané, “Menapa panjenengan inggih klebet golonganipun tiyang Galiléa? Cobi panjenengan tliti saking Kitab Suci, rak mboten wonten Nabi ingkang asalipun saking tanah Galiléa?”
7:53 Sawisé kuwi wong kabèh banjur padha mulih saka Pedalemané Allah ing kutha Yérusalèm.

Yohanes 8

8:1 Nanging Gusti Yésus tindak menyang Gunung Zaitun.
8:2 Ésuké Panjenengané tindak menèh menyang Pedalemané Allah, lan akèh wong sing padha marani Panjenengané. Gusti Yésus nuli lenggah, banjur wiwit mulang wong-wong mau.
8:3 Satengahé memulang, para ahli Torèt lan wong-wong Farisi padha ngirid wong wadon sing konangan lagi laku jina. Wong wadon mau nuli digawa sowan ing ngarsané Gusti Yésus, lan dikon ngadeg ana ing tengah.
8:4 Wong-wong mau banjur padha nyuwun pirsa marang Gusti Yésus: “Guru, tiyang èstri menika pinanggih lampah jina.
8:5 Ing Kitab Torèt, ingkang ngewrat pepakèn-pepakènipun Allah, Nabi Musa mrenata, bilih tiyang èstri ingkang kados mekaten menika kedah dipun benturi séla ngantos pejah. Menawi pemanggih Panjenengan kados pundi?”
8:6 Pitakoné para wong Farisi sing mengkono mau kanggo njégal marang Gusti Yésus, kenaa kanggo nggugat Panjenengané. Nanging Gusti Yésus tumungkul waé, karo nyerat ing lemah ngagem driji.
8:7 Bareng wong-wong mau padha ngangseg nyuwun wangsulan, Gusti Yésus nuli ndengèngèk, sarta ngandika marang wong-wong mau: “Sapa ing antaramu sing ora duwé dosa, ndhisikana mbenturi watu marang wong wadon kuwi.”
8:8 Sawisé ngandika mengkono, Gusti Yésus tumungkul menèh nyerat ana ing lemah.
8:9 Bareng krungu pangandikané Gusti Yésus mau, wong-wong nuli padha lunga saka kono siji-siji, wiwit saka sing tuwa dhéwé. Wekasané sing ana ing kono kari Gusti Yésus piyambak karo wong wadon, sing isih ana ing panggonané.
8:10 Gusti Yésus nuli jumeneng lan ngandika marang wong wadon mau: “Ana ngendi wong-wong mau? Apa ora ana sing ngukum kowé?”
8:11 Wangsulané wong wadon mau: “Mboten wonten, Guru.” Pangandikané Gusti Yésus: “Sukur, yèn ngono Aku iya ora ngukum kowé. Wis lungaa, lan aja gawé dosa menèh.”]
8:12 Gusti Yésus ngandika menèh marang wong akèh sing padha ana ing Pedalemané Allah, mengkéné: “Aku iki Pepadhanging jagad. Wong sing ngetut buri Aku bakal olèh pepadhang sing nguripi. Wong mau ora bakal mlaku ing sajroning pepeteng.”
8:13 Aturé wong-wong Farisi marang Gusti Yésus: “Panjenengan suka paseksi tumrap badan Panjenengan piyambak. Paseksi Panjenengan ingkang mekaten menika mboten sah.”
8:14 Pangandikané Gusti Yésus: “Senajan Aku neksèni awak-Ku dhéwé, éwasemono paseksi-Ku iki bener, sebab Aku ngerti saka ngendi pinangka-Ku lan menyang ngendi paran-Ku. Balik kowé ora padha ngerti asal-Ku saka ngendi, lan paran-Ku menyang ngendi.
8:15 Kowé padha ngadili wong, manut carané manungsa. Aku ora ngadili sapa-sapa.
8:16 Nanging saupama Aku kepeksa kudu ngadili, putusan-Ku kuwi adil, sebab Aku ora ijèn, Sang Rama sing ngutus Aku selawasé bebarengan karo Aku.
8:17 Ana ing Torètmu ana tulisan mengkéné: ‘Paseksi sah yakuwi paseksiné wong loro.’
8:18 Sing mènèhi paseksi mungguh Aku, kuwi uga loro, yakuwi Aku lan Sang Rama sing ngutus Aku.”
8:19 Pitakoné wong-wong mau: “Rama Panjenengan menika wonten ing pundi?” Pangandikané Gusti Yésus: “Kowé padha ora wanuh karo Aku. Kowé uga ora wanuh karo Rama-Ku. Menawa kowé wanuh karo Aku, kowé mesthi uga wanuh karo Rama-Ku.”
8:20 Kuwi kabèh dipangandikakaké déning Gusti Yésus nalika Panjenengané lagi memulang ana ing Pedalemané Allah, cedhak karo kothak-kothak pisungsung, kagem Gusti Allah. Éwasemono ora ana wong siji waé sing nyekel Panjenengané, sebab durung tekan mangsané.
8:21 Gusti Yésus ngandika marang wong-wong mau: “Aku iki bakal lunga, lan kowé bakal padha nggolèki Aku, nanging kowé bakal padha mati nggawa dosamu. Aku lunga menyang panggonan sing ora bisa kokparani.”
8:22 Mulané para penggedhéné wong Yahudi padha muni: “Apa wong kuwi arep nglalu, kokmuni: ‘Menyang ngendi paran-Ku, kowé padha ora bisa mrana?’ ”
8:23 Gusti Yésus nuli ngandika marang wong-wong mau: “Kowé kuwi pinangkamu saka ing ngisor; nanging Aku saka ing ngaluhur. Pinangkamu saka ing donya kéné, nanging pinangka-Ku ora saka ing donya kéné.
8:24 Mulané Aku kandha karo kowé, yèn kowé bakal mati nggawa dosa-dosamu, yakuwi yèn kowé ora precaya, yèn ‘Aku iki Panjenengané Kang Ana!’ ”
8:25 Pitakoné wong-wong mau: “Panjenengan menika saleresipun sinten?” Pangandikané Gusti Yésus: “Kuwi wis ora prelu Dakkandhakaké menèh!
8:26 Akèh prekara sing arep Dakkandhakaké marang kowé, dhapur pandakwa. Nanging apa sing Dakkandhakaké marang jagad kuwi mung prekara sing Dakrungu saka Panjenengané sing ngutus Aku, sebab Panjenengané kuwi bener.”
8:27 Wong-wong padha ora ngerti, yèn Gusti Yésus ngandikakaké bab Sang Rama.
8:28 Mulané Gusti Yésus nglajengaké pangandikané: “Mengko yèn kowé wis padha nyalib Putraning Manungsa, kowé bakal weruh yèn ‘Aku iki Panjenengané Kang Ana!’ Ing wektu kuwi kowé bakal ngerti, yèn apa sing Daklakoni, kuwi ora ana siji waé sing manut karep-Ku dhéwé, lan prekara sing Dakkandhakaké mung apa sing wis diwulangaké déning Sang Rama marang Aku.
8:29 Panjenengané sing ngutus Aku, kuwi selawasé bebarengan karo Aku. Panjenengané ora tau nilar Aku ijèn, sebab Aku tansah nindakaké sing dadi renaning penggalihé.”
8:30 Sawisé Gusti Yésus ngandikakaké kuwi mau kabèh, akèh wong sing nuli precaya marang Panjenengané.
8:31 Sawisé kuwi Gusti Yésus nuli ngandika marang wong-wong Yahudi, sing padha precaya marang Panjenengané: “Kowé kuwi nyata dadi murid-Ku, yèn kowé padha nglakoni piwulang-Ku.
8:32 Nuli kowé bakal nglakoni kersané Allah, lan srana mengkono kowé dadi wong merdika.”
8:33 “Kula menika sami anak-turunipun Rama Abraham,” aturé wong-wong mau, “Kula sami dèrèng naté dados réncang tumbasan! Menapa ingkang Panjenengan kersakaken, kokngandika: ‘Kowé bakal merdika?’ ”
8:34 Pangandikané Gusti Yésus: “Padha élinga! Kabèh wong sing gawé dosa, kuwi dadi baturé dosa.
8:35 Lan batur ora selawasé manggon dadi saomah karo bendarané. Sing olèh manggon selawasé dadi saomah, kuwi para putra.
8:36 Yèn Sang Putra wis merdikakaké kowé, kowé lagi dadi wong merdika temenan.
8:37 Aku ngerti yèn kowé kuwi anak-turuné Abraham. Éwasemono kowé arep matèni Aku, sebab kowé ora gelem nampani piwulang-Ku.
8:38 Sing Dakkandhakaké iki apa sing dituduhaké déning Sang Rama marang Aku; déné kowé padha nglakoni préntahé bapakmu.”
8:39 Wong-wong Yahudi mau padha mangsuli: “Bapak kula menika Rama Abraham.” Pangandikané Gusti Yésus: “Yèn kowé kuwi putrané Abraham temenan, kowé mesthi padha nglakoni apa sing dilakoni déning Rama Abraham.
8:40 Aku mung awèh weruh marang kowé bab kayektèn sing Dakrungu saka Gusti Allah, nanging kowé kokmalah arep matèni Aku. Rama Abraham ora nindakaké sing kaya mengkono kuwi!
8:41 Kowé padha nglakoni apa sing dilakoni dhéwé déning bapakmu.” Wong-wong Yahudi mau nuli padha mangsuli: “Kula menika sanès anak jadah. Rama kula namung setunggal, inggih menika Gusti Allah piyambak.”
8:42 Gusti Yésus nuli ngandika marang wong-wong mau: “Yèn Gusti Allah kuwi Ramamu temenan, kowé mesthi tresna marang Aku, sebab teka-Ku iki saka kersané Gusti Allah, lan saiki ana ing kéné. Teka-Ku mréné ora saka karep-Ku dhéwé. Gusti Allah sing ngutus Aku.
8:43 Apa sebabé kowé kokora ngerti marang apa sing Dakkandhakaké? Nyatané kowé padha ora betah ngrungokaké piwulang-Ku.
8:44 Bapakmu kuwi Iblis. Mulané kowé iya arep padha nuruti kekarepané bapakmu. Wiwit-wiwitan mula Iblis kuwi tukang matèni wong. Iblis kuwi tumindaké ora tau bener, sebab pancèn ora duwé kayektèn. Iblis kuwi pancèn tukang goroh, jalaran pancèn mengkono kaanané. Lan sakèhing goroh kuwi asalé saka dhèwèké.
8:45 Sarèhné Aku mulangaké bab sing bener, sing saka Gusti Allah, mulané kowé padha ora precaya marang Aku.
8:46 Sapa ing antaramu sing bisa mbuktèkaké, yèn Aku duwé dosa? Menawa Aku mulangaké bab kayektèn sing saka Gusti Allah, apa sebabé kowé padha ora precaya marang Aku?
8:47 Wong sing asalé saka Allah, kuwi precaya marang pangandikané Allah. Nanging kowé kuwi pinangkamu ora saka Allah, mulané kowé padha ora precaya.”
8:48 Wong-wong Yahudi mau nuli padha mangsuli: “Rak leres enggèn kula mestani Panjenengan. Panjenengan menika tiyang Samaria ingkang kesurupan sétan.”
8:49 Pangandikané Gusti Yésus: “Aku iki ora kesurupan sétan. Aku ngurmati Rama-Ku, nanging kowé ngina marang Aku.
8:50 Aku ora golèk kaurmatan kanggo awak-Ku dhéwé. Ana siji sing mundhut, yakuwi Panjenengané sing uga ngadili yèn Aku iki bener.
8:51 Élinga! Wong sing nggugu marang tembung-Ku kuwi selawasé bakal ora ngalami mati.”
8:52 Wong-wong Yahudi nuli padha mangsuli: “Samenika kula ngertos, bilih Panjenengan menika èstu kesurupan sétan! Jalaran Rama Abraham piyambak ngalami séda, mekaten ugi sedaya nabi. Nanging Panjenengan kokngandika: ‘Wong sing nggugu marang tembung-Ku bakal ora mati.’
8:53 Menawi Rama Abraham piyambak ngalami séda, lan nabi-nabi sedaya ugi ngalami séda. Panjenengan menika sinten? Menapa Panjenengan menika ngungkuli Rama Abraham?”
8:54 Gusti Yésus gentos ngandika: “Yèn Aku ngluhuraké awak-Ku dhéwé, kaluhuran-Ku kuwi ora ana tegesé. Sing ngluhuraké Aku kuwi Rama-Ku sing koksebut Allahmu.
8:55 Mangka sejatiné kowé ora wanuh marang Panjenengané. Nanging Aku wanuh marang Panjenengané. Menawa Aku kandha yèn Aku ora wanuh marang Panjenengané, Aku goroh, padha karo kowé. Aku wanuh marang Gusti Allah lan ngèstokaké dhawuhé.
8:56 Ramamu Abraham bungah banget, nalika arep pirsa dina-Ku. Saiki wis kelakon, mulané nuli bungah!”
8:57 Wong-wong Yahudi mau banjur padha matur marang Gusti Yésus: “Yuswa Panjenengan dèrèng wonten sèket taun, kados pundi déné Panjenengan koksampun naté pirsa Rama Abraham?”
8:58 Pangandikané Gusti Yésus: “Kowé Dakkandhani satemené, sadurungé Abraham lair Aku wis ana.”
8:59 Wong Yahudi mau nuli padha njupuk watu, arep mbenturi Gusti Yésus; nanging Gusti Yésus ngoncati lan nilar Pedalemané Allah kono.

Yohanes 9

9:1 Nalika Gusti Yésus tindak, Panjenengané mirsa wong wuta lair mula.
9:2 Para sekabaté padha nyuwun pirsa: “Guru, menapa sebabipun tiyang menika wuta? Menapa margi tiyang menika damel dosa utawi tiyang sapuhipun ingkang damel dosa?”
9:3 Gusti Yésus ngandika: “Wong kuwi enggoné wuta ora merga dhèwèké gawé dosa, lan uga ora merga wong tuwané sing gawé dosa. Wong kuwi wuta, supaya wong-wong padha weruh pangwasané Allah makarya ana ing wong wuta mau.
9:4 Kita kudu nyambut-gawé nglakoni ayahané Sang Rama sing ngutus Aku, mumpung isih awan, sebab sedhéla engkas banjur bengi. Ing wayah bengi wong ora bisa nyambut-gawé.
9:5 Sasuwéné Aku ana ing donya, Aku dadi Pepadhanging jagad.”
9:6 Sawusé ngandika mengkono Gusti Yésus nuli kecoh ing lemah. Kecohé nuli diulet karo lemah, dilèlètaké ing mripaté wong wuta mau.
9:7 Gusti Yésus ngandika marang wong mau: “Lungaa lan raupa ing blumbang Siloam.” (Siloam tegesé ‘Diutus’.) Wong mau nuli mangkat lan raup. Bareng bali menèh mripaté wis bisa ndeleng.
9:8 Tangga teparoné lan wong-wong sing mauné weruh wong wuta mau enggoné ngemis, padha muni: “Apa iki dudu wong sing adaté lungguh ngemis kaé?”
9:9 Ana wong sing muni: “Pancèn ya wong kuwi,” nanging ana uga sing muni: “Dudu, mung rupané waé sing mèmper.” Nanging wong wuta mau kandha dhéwé: “Inggih kula menika ingkang rumiyin wuta.”
9:10 Wong-wong padha takon: “Kepriyé koksaiki bisa kokenggo ndeleng?”
9:11 Wangsulané: “Wonten tiyang namanipun Yésus, damel luluhan siti sekedhik, lajeng nglèlètaken luluhan wau wonten ing mripat kula. Kula lajeng dipun dhawuhi raup wonten ing blumbang Siloam. Kula inggih lajeng mrika. Sareng kula sampun raup, kula lajeng saged ningali.”
9:12 Wong-wong padha takon menèh: “Saiki wongé ana ing ngendi?” Wong sing mauné wuta mau mangsuli: “Kula mboten ngertos.”
9:13 Wong-wong nuli nggawa wong sing mauné wuta mau marang para wong Farisi.
9:14 Nalika Gusti Yésus ngulet lemah nganggo kecohé lan marasaké mripaté wong wuta mau, mbeneri dina Sabbat.
9:15 Wong Farisi nuli takon menèh marang wong sing mauné wuta mau, kepriyé patrapé nganti bisa ndeleng. Wong mau nuli mangsuli: “Tiyang menika nglèlètaken blethok wonten ing mripat kula; kula lajeng raup, bibar menika kula saged ningali.”
9:16 Ana wong Farisi sawetara sing muni: “Mokal yèn wong kuwi pinangkané saka Allah, sebab dhèwèké nerak prenatan dina Sabbat.” Nanging wong liyané menèh muni: “Mokal yèn wong dosa bisa gawé kaélokan-kaélokan kaya wong iki!” Panemuné wong-wong mau béda-béda.
9:17 Para wong Farisi nuli padha takon menèh: “Manut kandhamu, Wong kuwi sing marasaké mripatmu. Yèn mengkono, kepriyé panemumu bab Wong kuwi?” Wangsulané: “Panjenenganipun menika Nabi.”
9:18 Nanging para penggedhéné wong Yahudi padha ora precaya yèn wong kuwi mauné wuta wiwit lair mula, lan saiki bisa ndeleng. Wong-wong Farisi mau durung gelem precaya, yèn durung takon dhisik marang wong tuwané wong sing mauné wuta mau.
9:19 Para wong Farisi nuli takon marang wong tuwané: “Apa bener anakmu iki wuta lair mula? Kepriyé déné saiki kokbisa ndeleng?”
9:20 Wong tuwané mangsuli: “Pancèn menika anak kula; lan pancèn wiwit lair mila piyambakipun wuta.
9:21 Nanging bab kadospundi enggènipun samenika saged ningali, kula mboten mangertos. Kula aturi ndangu piyambak, sebab larénipun sampun diwasa, saged mangsuli piyambak.”
9:22 Aturé mengkono mau sebab padha wedi karo para penggedhéné wong Yahudi. Para penggedhé mau wis padha sarujuk, yèn saben wong sing ngakoni Gusti Yésus kuwi Sang Kristus, bakal disébrataké saka sinagogé (pasamuwané wong-wong sing nganut agama Yahudi).
9:23 Kuwi sebabé, wong tuwané wong sing mauné wuta mau muni: “Piyambakipun sampun diwasa, kula aturi ndangu piyambak.”
9:24 Wong sing mauné wuta mau banjur diundang menèh, sarta ditakoni: “Kowé ngakua ana ing ngarsané Allah, yèn kowé kandha sabeneré, sebab aku padha weruh yèn Wong kuwi Wong dosa.”
9:25 Wangsulané: “Bab piyambakipun menika tiyang dosa menapa mboten, kula mboten mangertos. Saprekawis ingkang kula mangertosi, inggih menika, kala rumiyin kula wuta, samenika kula saged sumerep.”
9:26 Pitakoné wong-wong Farisi: “Kowé dikapakaké? Kepriyé carané Wong kuwi marasaké kowé?”
9:27 Wangsulané: “Kula sampun sanjang, nanging panjenengan mboten kersa mirengaken. Menapa ginanipun pitakèn malih? Menapa panjenengan ugi kepéngin dados muridipun?”
9:28 Wong-wong Farisi mau nuli padha nepsu lan muni: “Kowé kuwi muridé; aku dudu! Aku padha muridé Nabi Musa.
9:29 Bab Nabi Musa, kita wis padha ngerti, yèn Gusti Allah pancèn wis ngandika marang panjenengané. Nanging mungguh Wong iki, aku padha ora ngerti asal-usulé.”
9:30 Wangsulané: “Kokanèh temen, panjenengan mboten pirsa asal-usulipun tiyang menika, mangka piyambakipun sampun damel mujijat, nyarasaken mripat kula.
9:31 Kita mangertos bilih Gusti Allah mboten miyarsakaken atur panyuwunipun tiyang dosa, nanging miyarsakaken tiyang-tiyang ingkang ngurmati Panjenenganipun, sarta nglampahi kersanipun.
9:32 Wiwit dumadosipun jagad sepriki dèrèng naté wonten tiyang wuta wiwit lair mila kasarasaken ngantos saged ningali.
9:33 Menawi tiyang menika mboten saking Gusti Allah, mokal sagedipun nindakaken kaélokan kados mekaten.”
9:34 Para wong Farisi mau nuli mangsuli: “Kowé kuwi wong kebak dosa sabadan sekojur, wiwit saka pucuking rambut tekan tlapakané sikilmu, tur wiwit lair mula, lha kokarep mulang aku!” Wusanané wong mau banjur disébrataké saka sinagogé.
9:35 Gusti Yésus midhanget yèn wong sing mauné wuta kuwi disébrataké saka sinagogé. Bareng ketemu karo wong mau, Gusti Yésus nuli ngandika: “Apa kowé precaya marang Putraning Manungsa?”
9:36 Wong mau mangsuli: “Putraning Manungsa menika sinten, Guru? Kula aturi ngandikakaken, supados kula saged pitados dhateng Panjenenganipun.”
9:37 Pangandikané Gusti Yésus: “Kowé wis ndeleng Panjenengané, yakuwi sing saiki lagi ngandikan karo kowé.”
9:38 Aturé wong mau: “Kula pitados Gusti,” banjur sujud ing ngarsané.
9:39 Gusti Yésus nuli ngandika: “Teka-Ku ing jagad iki supaya ngadili, supaya wong wuta bisa ndeleng, lan wong sing ndeleng dadi wuta.”
9:40 Ing kono ana wong Farisi sawetara sing padha krungu pangandikané Gusti Yésus mau. Wong-wong mau padha muni: “Menapa Panjenengan nginten, kula inggih sami wuta?”
9:41 Gusti Yésus ngandika: “Menawa kowé wuta, kowé ora dosa. Nanging sarèhné kowé kandha ‘Aku weruh’, mula kowé tetep dosa.”

Yohanes 10

10:1 “Kowé Dakkandhani sing sanyatané: Wong sing mlebu ing kandhang wedhus ora metu lawang, nanging mlumpat pager, kuwi maling lan rampog.
10:2 Nanging sing sapa mlebuné kandhang metu lawang, wong kuwi pangoné.
10:3 Sing jaga kandhang bakal ngengakaké lawangé. Wedhus-wedhus iya nitèni swarané samangsa pangon mau ngundangi wedhusé manut jenengé dhéwé-dhéwé lan digiring metu.
10:4 Sawisé wedhus-wedhus mau metu, pangon kuwi nuli mlaku ana ing ngarep, lan wedhus-wedhusé ana ing mburiné, sebab padha wanuh karo swarané pangoné.
10:5 Wedhus-wedhus mau ora bakal gelem mèlu wong liya, malah bakal padha ngadoh saka wong mau, sebab wedhus-wedhus kuwi ora wanuh marang swarané.”
10:6 Wong-wong sing padha ngrungokaké piwulangé Gusti Yésus mau padha ora ngerti apa sing dikersakaké.
10:7 Gusti Yésus nuli ngandika menèh: “Ngertia, yèn Aku iki lawang dalané wedhus-wedhus kuwi.
10:8 Sakèhing wong sing tekané sadurungé Aku, kuwi maling lan rampog, mulané wedhus-wedhus ora padha ngrungokaké swarané wong mau.
10:9 Aku iki lawangé. Wong sing ngliwati Aku, bakal slamet; wong kuwi mlebu metu olèh pangan.
10:10 Yèn maling tekané mung arep nyolong, arep matèni lan ngrusak. Nanging teka-Ku iki supaya sepira sing nilingaké swara-Ku padha urip sajroning kalubèran.
10:11 Aku iki Pangon sing utama. Pangon sing utama kuwi lila mati mbélani wedhus-wedhusé.
10:12 Nanging buruh opahan kuwi dudu pangon, lan dudu sing duwé wedhus-wedhus mau. Yèn buruh sing mengkono mau weruh asu ajag teka, nuli bakal mlayu, wedhus-wedhusé ditinggal, nganti wedhus-wedhus mau ditubruk déning asu ajag mau lan dibuyaraké.
10:13 Buruh mau mlayu, sebab wong kuwi enggoné nyambut-gawé mung mburu opah lan ora mreduli karo wedhus-wedhusé.
10:14-15 Aku iki Pangon sing utama. Kaya déné Sang Rama wanuh karo Aku, lan Aku wanuh karo Sang Rama, kaya mengkono uga Aku wanuh karo wedhus-wedhus-Ku, lan wedhus-wedhus-Ku wanuh karo Aku. Aku lila mati nglabuhi wedhus-Ku.
10:16 Aku uga duwé wedhus-wedhus liyané menèh, sing ora ana ing kandhang kéné. Wedhus-wedhus kuwi uga kudu Dakengon lan bakal padha ngrungokaké swara-Ku; kabèh bakal dadi sapantha lan tunggal pangon.
10:17 Sang Rama ngasihi Aku, sebab Aku lila ngurbanaké nyawa-Ku, supaya Aku bisa nampa nyawa-Ku menèh.
10:18 Ora ana wong sing bisa ngrebut nyawa-Ku. Aku rila ngurbanaké nyawa-Ku. Aku wenang ngurbanaké nyawa-Ku, lan uga wenang nampa nyawa-Ku menèh. Lan ya kuwi sing dikersakaké Sang Rama, supaya Daklakoni.”
10:19 Merga pangandikané Gusti Yésus sing mengkono mau, wong Yahudi nuli padha padu dhéwé.
10:20 Akèh sing kandha: “Wong kuwi kesurupan sétan! Wong kuwi édan! Apa gunané ngrungokaké tembungé wong kaya mengkono!”
10:21 Nanging iya ana wong sing muni: “Mokal, yèn wong kesurupan sétan bisa mulang kaya mengkono! Sétan rak ora bisa marasaké wong wuta?”
10:22 Wong Yahudi padha ngriayakaké dina adeging Pedalemané Allah, ing kutha Yérusalèm. Nalika semana mbeneri mangsa bedhidhing.
10:23 Gusti Yésus lagi tindak-tindak ana ing Bangsal Suléman, ing Pedalemané Allah.
10:24 Para penggedhéné wong Yahudi nuli padha marani Gusti Yésus lan ngrubung Panjenengané. Nuli padha matur: “Ngantos pinten laminipun enggèn Panjenengan damel mangu-manguning manah kula? Kula aturi ngandika kalayan blaka, menapa Panjenengan menika Sang Kristus?”
10:25 Pangandikané Gusti Yésus: “Kowé wis padha Dakkandhani, nanging kowé padha ora precaya. Sarupaning penggawé sing Daklakoni atas Asmané Sang Rama, kuwi kabèh neksèni mungguh ing Aku.
10:26 Kowé padha ora precaya, jalaran kowé dudu wedhus-Ku.
10:27 Wedhus-wedhus-Ku padha nitèni swara-Ku. Aku wanuh karo wedhus-wedhus-Ku lan wedhus-wedhus-Ku padha ngetutaké Aku.
10:28 Wedhus-wedhus kuwi padha Dakwènèhi urip sejati, temahan ora ana sing bakal mati, lan ora ana wong sing bisa ngrebut wedhus-wedhus mau saka ing tangan-Ku.
10:29 Sang Rama sing maringaké wedhus-wedhus kuwi marang Aku, kuwi ngungkuli sekabèhé. Lan ora ana wong siji waé sing bisa ngrebut wedhus-wedhus mau saka astané Rama-Ku.
10:30 Sang Rama lan Aku kuwi siji.”
10:31 Para penggedhéné wong Yahudi mau nuli padha njupuk watu, arep kanggo mbenturi Gusti Yésus.
10:32 Nanging Panjenengané malah ngandika marang wong-wong mau: “Kowé wis padha ndeleng enggon-Ku nindakaké penggawé becik, sing didhawuhaké Sang Rama marang Aku, supaya Daklakoni. Lah saiki, apa ana ing antarané penggawé-Ku mau sing njalari kowé arep mbenturi watu Aku?”
10:33 Para penggedhé mau nuli mangsuli: “Kula sami badhé mbenturi Panjenengan mboten margi pendamel-pendamel saé Panjenengan, nanging margi Panjenengan nyenyamah Gusti Allah! Panjenengan menika rak namung manungsa, kénging menapa Panjenengan ngaken yèn Panjenengan menika Allah?”
10:34 Gusti Yésus gentos ngandika: “Apa ing Kitab Torèt ora ana tulisan mengkéné: Allah ngandika: ‘Kowé kuwi allah?’
10:35 Lan kita kabèh padha ngakoni yèn apa sing katulis ana ing Kitab Suci kuwi ora kena dibatalaké. Lah, yèn wong-wong sing padha nampa pangandika mau disebut déning Gusti Allah piyambak ‘allah’,
10:36 apa sebabé kowé padha ngarani Aku nyewiyah marang Allah, merga Aku muni yèn Aku iki Putrané Allah? Mangka Aku iki sing wis dipilih déning Sang Rama piyambak, lan diutus menyang jagad.
10:37 Yèn Aku ora nindakaké kersané Sang Rama, kowé kena ora precaya marang Aku.
10:38 Nanging yèn Aku nindakaké kersané Sang Rama, senajan ta kowé ora precaya marang Aku, wis samesthiné kowé saora-orané precaya marang apa sing Daktindakaké, supaya kowé weruh lan ngerti yèn Sang Rama lan Aku iki siji, kaya déné Aku karo Sang Rama kuwi siji.”
10:39 Ing kono wong Yahudi mau padha ngarah nyekel Gusti Yésus menèh, nanging Panjenengané jengkar saka tengahé wong-wong mau.
10:40 Gusti Yésus nuli kondur menèh menyang sabrangé Kali Yardèn, ing panggonané Yohanes Pembaptis biyèn mbaptisi wong-wong. Gusti Yésus nuli manggèn ana ing kono.
10:41 Akèh wong sing padha teka mrono. Wong-wong mau padha kandha mengkéné: “Nabi Yohanes Pembaptis ora nindakaké kaélokan-kaélokan, nanging apa sing dingandikakaké déning Nabi Yohanes bab Wong iki, kabèh cocog.”
10:42 Banjur akèh wong sing padha precaya marang Gusti Yésus.